Ο Μάριος Φραγκούλης είναι ένας λυρικός ερμηνευτής που μπορεί όμως να παίζει ως ένας ηθοποιός που τραγουδάει με άνεση κλασικό και έντεχνο τραγούδι.
Σε συνέντευξή του εξομολογήθηκε εκείνος πώς νιώθει, τραγουδιστής ή ηθοποιός :«Είμαι όλα και τίποτα. Χωρίς φραγμούς, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς εκπτώσεις. Τα έχω κάνει όλα, τα έχω νιώσει όλα, τα έχω δώσει όλα». Τι πιστεύει όμως ότι του έχει χαρίσει μεγάλη δημοφιλία, το τραγούδι ή το θέατρο ; «Και τα δύο. Από το θέατρο ξεκίνησα και στο θέατρο θα καταλήξω. Το τραγούδι είναι μια πολύ μεγάλη γέφυρα. Η γέφυρα που στη δική μου ζωή ένωσε το κοινό μου σε όλο τον κόσμο», δήλωσε για να προσθέσει: «Είναι δύσκολοι δρόμοι του τραγουδιού και προσπαθείς να ισορροπήσεις μεταξύ ερμηνευτή και τραγουδιστή, με το συναίσθημα, με την σκέψη, επιθυμώ να μεταδώσω το μήνυμα που ήθελε να βγάλουν μέσα από το τραγούδι ο στιχουργός, ο σύνθετης και για αυτό είναι σημαντικό να βρίσκομαι σε απόλυτη ισορροπία με το συναίσθημα μου και δεν είναι δήθεν ότι θέλω να υπάρχει ησυχία».
Ο Μάνος Χατζηδάκης έχτισε στην ουσία τον μύθο του με δώδεκα θεατές, την εποχή που έγραφε την μουσική στο λεωφορείο ο πόθος. Ο μύθος χτίζεται με λίγα άτομα με αυτούς που θέλουν να συμπάσχουν και να συμπορευτούν.
Τι νιώθει ο Μάριος Φραγκούλης να του χαρίζει η επαφή του με το κοινό σε διάφορα μέρη της Ελλάδας:
«Λύτρωση. Τα φαντάσματα που έχω αφήσει από παιδί πίσω μου τα εξαγνίζω στην σκηνή. Όταν είμαι εκεί πάνω είναι σαν να βρίσκω ξανά εικόνες και τόπους που ίσως και να είχα ξεχάσει. Ανακαλύπτω διαφορετικά μέρη του εαυτού μου, πιο παράξενα, πιο αλλόκοτα» τόνισε χαρακτηριστικά με δηλώσεις του ο Μάριος Φραγκούλης στην συνέντευξη που παραχώρησε.
Ο Μάριος Φραγκούλης μίλησε για την φιλία στον καλλιτεχνικό χώρο:«Οι περισσότεροι φίλοι μου δεν έχουν καμία σχέση με το χώρο. Έχουν τις δικές τους ζωές, τις δικές τους δουλειές κι αυτό μας ενώνει, γιατί δεν μιλάμε για δουλειά ποτέ, αλλά για τις ζωές μας, τις σχέσεις μας, για την καθημερινότητά μας. Έχω δύο τρεις φίλους μέσα από το χώρο, που εμπιστεύομαι, με αγαπούν και τους αγαπώ. Μετά από τόσα χρόνια, τόσες ματιές, χειραψίες και συναντήσεις είναι εύκολο να καταλάβεις αν σε αγαπούν γι' αυτό που είσαι ή θέλουν κάτι από τον καλλιτέχνη Φραγκούλη», είπε χαρακτηριστικά.
Η μουσική του έχει ανταπόκριση, αλλά δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό. «Το ελληνικό κοινό πηγαίνει πολύ με το συναίσθημα. Όταν από τη σκηνή εκπέμπεις καθαρό συναίσθημα, θα το εισπράξει, θα το πιστέψει και θα το στηρίξει. Αυτό που μας λείπει πια είναι οι μύθοι. Έχουμε το Θεοδωράκη, αλλά είναι δύσκολο να παίξει πια. Ο Χατζιδάκις , ένας άνθρωπος που στήριζε με πάθος τα τρία βασικά σημεία, παιδεία-τέχνη-ενημέρωση δεν είναι πια εδώ», δήλωσε.
«Ταίριαξα πολύ με τον Χατζηδάκη και εάς μην τον γνώρισα, αγάπησα και δέθηκα με τις μουσικές και τα τραγούδια του, είναι σαν πολλά τα τραγούδια ο Μάνος Χατζηδάκης να τα έγραψε για την δίκη μου ζωή.
Η σχέση με την μητέρα μου είναι και θα είναι πάντα μοναδική, όπως ήταν και του Μάνου με την μητέρα του, τραγουδώντας λοιπόν το μανούλα μου σε έναν δίσκο μου, ήταν για μένα μια αποκάλυψη».
Απατώντας εάν λόγω της διεθνούς σας καριέρας, έχει σκεφτεί ποτέ να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα και που θα ήθελε ιδανικά να μείνει σημείωσε :«Το ιδανικό για μένα είναι αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια: Σχεδόν τον μισό χρόνο είμαι στην Ελλάδα και τον άλλο μισό στην Νέα Υόρκη. Βέβαια, την ουσιαστική σύνδεση την έχω με την Ελλάδα. Αυτή είναι η πατρίδα μου και σ’ αυτήν πάντα θα ξαναγυρνώ. Όμως η Αμερική, όπως και κάποια άλλα μέρη του κόσμου που επισκέπτομαι κατά καιρούς, είναι για μένα εξίσου σημαντικά. Η Αμερική είναι ένας τόπος που αγαπώ ιδιαίτερα, πέρασα κάποια από τα φοιτητικά μου χρόνια εκεί και έχω συνδεθεί βαθειά. Είναι ένας τόπος που με ξεκουράζει, και που μου δίνει την δυνατότητα να παρακολουθώ τις τέχνες από κοντά».
«Εδώ είμαι όσο μπορώ και το προσπαθώ αλλά έχω και την δυνατότητα να ταξιδεύω και να ανοίγω το μυαλό μου σε άλλους ορίζοντες. Πιστεύω πως αν έπρεπε να επιστρέψω στην Ελλάδα, θα έβρισκα τον τρόπο και να δουλέψω και να επιζήσω και να έχω και το κεφάλι μου ψηλά.»
Μιλώντας για τα δικά του «μουσικά κλειδιά»
«Τα μοναδικά μουσικά κλειδιά που κρατάω μέσα μου είναι η ανάμνηση της μητέρας μου Λούλας, το κλάμα ενός παιδιού από την Αφρική, οι έρωτες που έζησα, οι φίλοι που είναι κοντά μου, η αγάπη μου για την Ελλάδα και τα ηλιοβασιλέματά της. Το σημαντικότερο κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες είναι η αγάπη σε όλες τις εκφάνσεις της».
Ο σημαντικός Έλληνας καλλιτέχνης στέλνει το μήνυμα της αγάπης και υποστήριξης στα παιδιά και τις οικογένειες στην Ελλάδα, που δοκιμάζονται στους δύσκολους για τη χώρα καιρούς
«Είναι δύσκολη η εποχή, έχω φίλους που είναι άνεργοι, η παίρνουνε λίγα χρήματα και δυσκολευονται να τα βγάλουνε οικονομικά και να προσφέρουνε σ τα παιδιά τους και όμως δεν το βάζουν κάτω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...