Ο ΒΟΥΒΟΣ ΠΟΝΟΣ της Ελεονώρας! Η Μελέτη μιλάει πρώτη φορά για τις εφιαλτικές ώρες που έζησε!!!

Η Ελεονώρα το είχε κρατήσει μέσα της. Δεν ήθελε κανείς να μάθει ότι περνούσε ένα μαρτύριο. Δεν ήθελε να τη λυπούνται. Η ίδια εξομολογείται στο blog της ότι όλα έγιναν ξαφνικά. Στην αρχή δεν έδωσε μεγάλη σημασία και αυτό ήταν το μεγάλο της λάθος…

Πριν από έναν χρόνο και όταν η Μελέτη έκανε την προπόνησή της στο ΟΑΚΑ, ένιωσε μια ενόχληση στο δεξί της πόδι, κάτι που ναι μεν την ενοχλούσε αλλά δεν μπορούσε να προσδιορίσει τι ακριβώς ήταν. Οι μέρες περνούσαν και ενώ ο πόνος εξακολουθούσε να είναι εκεί, η Ελεονώρα συνέχιζε να μη δίνει σημασία. Μέχρι που ο πόνος τη χτύπησε στη μέση.Εκεί ξεκίνησαν όλα… 

Η ζωή της έγινε ένας Γολγοθάς, που σίγουρα της έκοψε τα φτερά. Ούτε στην πιο τρελή της φαντασία δεν περίμενε τι θα επακολουθούσε. Ο πόνος δεν έφευγε και άρχισε να γίνεται αισθητός ακόμη και τις ώρες που δεν έκανε προπόνηση. Τελικά αποφάσισε να επισκεφτεί κάποιον γιατρό. Εκείνος της «έκοψε» τις προπονήσεις για 20 μέρες και ξεκίνησε φυσιοθεραπείες. Χαρακτηριστικές είναι οι λέξεις με τις οποίες η ίδια περιγράφει την ταλαιπωρία της.

«Ο πόνος στο πόδι ήταν διαπεραστικός, απροσδιόριστος, επίμονος και πέρα για πέρα καθηλωτικός», εξηγεί στο blog της η Μελέτη και συνεχίζει: «Για τους επόμενους πέντε μήνες, η ζωή μου μετά τη δουλειά περιοριζόταν σε καθημερινή βάση στην αίθουσα αποκατάστασης ενός κέντρου φυσιοθεραπειών, όπου περνούσα καθημερινά τουλάχιστον τέσσερις ώρες.»Είχα ένα απλό πρόβλημα μέσης, όπως εκατομμύρια Έλληνες και όμως η ζωή μου είχε ανατραπεί. Πρακτικά και ουσιαστικά.

 Δεν μπορούσα να σταθώ όρθια, αλλά δεν μπορούσα ούτε να κάτσω, με βόλευε μόνο να είναι ξαπλωμένη. Στη δουλειά μου είχα γίνει δύστροπη και νευρική καθώς δεν είχα “παλουκωμό” δεν μπορούσα να βγω να διασκεδάσω, να πάω σε ένα μπαρ, σε ένα εστιατόριο, σε ένα θέατρο ή σινεμά. Υποχρεώθηκα να δώσω για ένα χρονικό διάστημα μέχρι και τα σκυλιά μου, σε μια φίλη να μου τα φροντίζει καθώς δεν μπορούσα να τα βγάζω βόλτα.»Άρχισα να βλέπω το σώμα μου να αλλάζει.

 Έβαλα κιλά από την ακινησία, απέκτησα κυτταρίτιδα και πρήξιμο από την κατακράτηση υγρών που μου προκαλούσαν οι ενέσεις, οι μηροί μου ήταν μελανιασμένοι από τα τσιμπήματα ενώ για λίγες ώρες μετά τη χορήγηση τους, είχα εφίδρωση, ταχυκαρδίες και τάση για εμετό και λιποθυμίες.

Τα νεύρα μου ήταν κρόσσια, η ψυχολογία μου στα τάρταρα. Σε μια από τις δυσκολότερες ψυχολογικά περιόδους της ζωής μου για ποικίλους λόγους δεν είχα καμία διέξοδο, κανέναν τρόπο εκτόνωσης και καμία απόλαυση. Μου ήταν αδύνατον να κάνω απλά καθημερινά πράγματα, και είχα απλά ένα πρόβλημα στη μέση.

»Ύστερα από πέντε μήνες φυσικοθεραπείας, πολλά πολλά χρήματα σε γιατρούς, μαγνητικές, φάρμακα, απίστευτη απογοήτευση, πολύ κλάμα, άπειρη μοναξιά, υποχρεωτική απομόνωση, εξαντλημένη υπομονή, προδομένη πίστη και εξαντλητική αδράνεια, άρχισα να βλέπω τα πρώτα σημάδια βελτίωσης», καταλήγει η Ελεονώρα.

Πλέον ζει «πιο κανονικά» όπως δηλώνει, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να ξεπεράσει μέσα της τις δύσκολες στιγμές που πέρασε. Κι αυτές οι στιγμές κράτησαν έναν ολόκληρο χρόνο. Ένας χρόνος μαρτυρίου για την όμορφη παρουσιάστρια…