Γιώργος Νινιός: Οι μοναχικές διαδρομές ενός easy rider

Στα 54 του θεωρείται ένας από τους πλέον σφυρηλατημένους ηθοποιούς της γενιάς του. Ο Γιώργος Νινιός, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, μιλά για το συνεργείο που διατηρεί, τον γάμο που δεν έκανε και τη μεγάλη του αγάπη, το θέατρο

Μια συζήτηση με τον Γιώργο Νινιό έχει πάντα ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα όταν έχεις να τον συναντήσεις από την εποχή του τηλεοπτικού «Μαύρου ωκεανού» και όταν γνωρίζεις ότι είναι εξαιρετικά φειδωλός στις συνεντεύξεις. Είκοσι χρόνια μετά, ο Γιώργος Νινιός είναι πιο ώριμος, δείχνει πιο κατασταλαγμένος και παραμένει εξίσου γοητευτικός.

- Γιατί μιλάς δύσκολα στον Τύπο;
Αποφεύγω να μιλώ συχνά γιατί νιώθω άβολα. Ασε που καραδοκεί και ο κίνδυνος της υπερβολής. Αν κάθε βδομάδα βγαίνω και μιλάω, θα λέω τα ίδια πράγματα και αυτό δεν έχει νόημα. Κάνω κάποιες εμφανίσεις προκειμένου να επικοινωνώ τη δουλειά μου κι αυτό είναι όλο. Τα πιο προσωπικά μου θέματα δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Δεν μπορείς να ανοίξεις το παράθυρο και την πόρτα του σπιτιού σου κι όποιος περνάει να μπαίνει μέσα.

- Δίνεις της εντύπωση του μοναχικού ανθρώπου.
Είμαι μοναχικός αλλά όχι μόνος. Είμαι αυτό που αποκαλούμε «μουντρούχλας». Θέλω να έχω τον δικό μου χώρο και τον ζωτικό μου αέρα χωρίς να είμαι μόνος. Μου αρέσει η μοναχικότητα, αλλά όχι με την ασκητική έννοια του όρου.

- Μπορείς να μου περιγράψεις μια δύσκολη φάση της ζωής σου;
Σε κάποια φάση της ενασχόλησής μου με τις αγωνιστικές μηχανές είχα ένα ατύχημα. Το σώμα μου κυριολεκτικά έσπασε. Εβαλα βίδες στο πόδι μου, με αποτέλεσμα να μείνω ακίνητος στο κρεβάτι, έστω και για λίγο καιρό, δεδομένου ότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις που είχα έτρεχαν. Ηταν δύσκολα γιατί παρότι πονούσα όφειλα να δίνω καθημερινά το «παρών» στα γυρίσματα της σειράς «Τρικυμία» του Στράτου Μαρκίδη, στην οποία πρωταγωνιστούσα. Εκ των υστέρων αντιλήφθηκα ότι τελικά αυτός ο πόνος ήταν πολύ μικρός μπροστά στην απώλεια που έζησα με τον θάνατο του πατέρα μου. Ηταν ζόρι -και μάλιστα χοντρό.

- Με τις μηχανές πώς και ασχολήθηκες;
Πρωτοκαβάλησα μηχανή στα 17 μου και ένιωσα την αδρεναλίνη να πλημμυρίζει κυριολεκτικά στο κορμί μου. Επειτα από πολλά χρόνια ασχολήθηκα και αγωνιστικά με τις μηχανές. Γύρω στα 30 μου μπήκα σε αγώνες, οι διακρίσεις όμως ήρθαν πολύ αργότερα, θα έλεγα μάλιστα σε πιο ώριμη ηλικία. Μου άρεσε το συναίσθημα του να προσπαθείς να ξεπεράσεις τα όριά σου, με τις αισθήσεις σου να λειτουργούν στην τσίτα προκαλώντας σου ένα κενό στο στομάχι προκειμένου να καταφέρεις να τερματίσεις σε καλή θέση. Οι αγώνες σε χωμάτινες διαδρομές είναι το απόλυτο γκάζι.

- Είναι αλήθεια ότι στο ξεκίνημά σου έκανες κι άλλες δουλειές;
Υπήρξε μια εποχή που για να έχω μεγαλύτερη οικονομική άνεση έκανα αυτά που κάνει πολύς κόσμος για να ζήσει. Δούλεψα ως μπογιατζής, ως σερβιτόρος και άλλα πολλά. Γρήγορα όμως εγκατέλειψα όλες αυτές τις ενασχολήσεις αφού κατάφερνα να εξασφαλίζω καλά χρήματα από την κυρίως δουλειά μου. Κράτησα μόνο την επιπλέον δουλειά που με ενδιέφερε. Ανοιξα, λοιπόν, ένα μικρό συνεργείο για μηχανές, το οποίο διατηρώ μέχρι σήμερα.

- Ξέρεις να επισκευάζεις και ο ίδιος μηχανές;
Μπορεί να μπω κάτω από τη μηχανή για να μαστορέψω κάτι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν διαθέτω τις κατάλληλες γνώσεις, αφού δεν το έχω σπουδάσει το αντικείμενο. Στο συνεργείο μου υπάρχουν πολύ καταλληλότεροι και εξειδικευμένοι μάστορες για να ασχοληθούν με αυτό.

- Η δημιουργία οικογένειας μπήκε ποτέ μέσα στα σχέδιά σου;
Αν είχε μπει, θα είχε γίνει. Πόσο δύσκολο είναι να ακολουθήσεις τον δρόμο της φύσης αν πραγματικά το θέλεις; Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για όλα.

- Το Μπραχάμι όπου μεγάλωσες έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου;
Υπήρχε και υπάρχει μια γνησιότητα σ’ αυτές τις περιοχές, όπως σίγουρα υπάρχει και σε άλλες. Σε τέτοιες γειτονιές η ανθρώπινη επαφή αποκτά άλλο νόημα, καθώς γίνεται πιο ουσιαστική. Το ίδιο έντονες είναι και οι εικόνες. Θυμάμαι ότι όποτε έβρεχε το νερό σχημάτιζε στον χωματόδρομο αυλάκι, κάνοντάς μας να βγαίνουμε ως παιδιά έξω προκειμένου να μη χάσουμε το θέαμα.

- Σε βλέπουμε πάντα ντυμένο casual. Κοστούμι φοράς ποτέ στη ζωή σου;
Μου αρέσει να φορώ και φορώ στα μαγαζιά στα οποία τραγουδώ. Το συνοδεύω μάλιστα και με ένα ζευγάρι δερμάτινα δετά παπούτσια.

- Λίγοι ίσως γνωρίζουν τη στενή σχέση που έχεις με το τραγούδι και τη μουσική. Αυτή την εποχή πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Ζεϊμπέκικο», παίζεις στον μονόλογο «Η μαμά μου η Κασσάνδρα», όπου έχεις γράψει και τη μουσική, ενώ έχεις στα σκαριά και ένα μουσικό πρόγραμμα, το οποίο όμως έχεις αναβάλει, αφού εκτός από γνωστά λαϊκά άσματα θέλεις να συμπεριλάβεις και κάποια δικά σου κομμάτια.
Μου αρέσει η μουσική αλλά, προς Θεού, δεν θα με χαρακτήριζα ποτέ μουσικό. Ανακατεύω ή αποδίδω τις νότες εκφράζοντας συναισθήματα. Αλλωστε τα πάντα έχουν μέσα τους ρυθμό. Περπατάς και τραγουδάς, κάνεις δουλειές και σιγοσφυρίζεις. Τα τραγούδια είναι βιογραφικά σημειώματα. Μας οδηγούν σε αναμνήσεις, μας φορτίζουν συγκινησιακά, μας ταξιδεύουν. Με τις νότες μπορούμε να φτιάξουμε ολόκληρα χιλιόμετρα σκέψης.

- Εχεις αισθανθεί ποτέ αμήχανα πάνω στη σκηνή;
Εχω αισθανθεί άσχημα γιατί ένιωθα ότι αυτό που ήθελα να αποδώσω δεν το απέδιδα όπως έπρεπε, δεν ήμουν δηλαδή αυτό που θα ήθελα να είμαι. Στο θέατρο υπάρχει αλήθεια. Υπάρχει μια ανάσα, ένας ήχος που έρχεται από την πλατεία και σου κάνει ταμείο. Εισπράττεις και το καλό και το κακό. Γι’ αυτό και ουσιαστικά αφεντικό μου είναι μόνο ο κόσμος.

- Σου έγινε ποτέ προτάση να πρωταγωνιστήσεις σε διαφημίσεις;
Εχω δεχτεί προτάσεις, αλλά έχω συγκεκριμένες απόψεις πάνω στη δουλειά μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται πολύ ωραία πράγματα στον χώρο της διαφήμισης, ότι δεν υπάρχουν διαφημίσεις έξυπνες που έκρυβαν πολλή και καλή δουλειά και επομένως μου άρεσαν. Οι καλύτερες διαφημίσεις είναι σαν τις γελοιογραφίες: χωρίς λόγια.

- Κάποιοι συνάδελφοί σου είχαν αρνηθεί να πρωταγωνιστήσουν σε διαφημίσεις τραπεζών με το σκεπτικό ότι αυτές κατέστρεψαν πολύ κόσμο. Τότε γιατί ο κόσμος τρέχει στις τράπεζες;
Γιατί μόλις πιάσει κάποια χρήματα στα χέρια του πάει να τα καταθέσει και δεν σκάβει έναν λάκκο στον κήπο του να τα βάλει μέσα; Σε τέτοιες περιόδους που στενοχωριόμαστε και θυμώνουμε, σίγουρα καταλήγουμε να εκφράζουμε και κάποιες υπερβολές.

- Το γεγονός ότι πέρυσι κάποια δημοσιεύματα σε ήθελαν ζευγάρι με γνωστή παρουσιάστρια σε πείραξε;
Προσπερνώ αυτά που γράφονται κατά καιρούς γιατί σαφώς πολλά από αυτά δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, όπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Είναι απλό: αν κάποιος θέλει να το κάνει θέμα, είτε άπτεται της πραγματικότητας είτε όχι, θα το κάνει. Αλλωστε να σας πω κάτι; Οπως έχω πει πολλές φορές, μόνο εγώ ξέρω πού πραγματικά είμαι και τι κάνω.