Τη συνάντησα μόνη, ντυμένη με τζιν και αθλητικά - χωρίς την παραμικρή ένδειξη συνοδείας ή υποβολέα. Βλέποντάς τη στην οθόνη, πάντα σκεφτόμουν ότι έχει ένα πρόσωπο που αγαπά η κάμερα, φτιαγμένο για κοντινά πλάνα. Από κοντά μού φάνηκε καλύτερη. Ο φακός δεν μπορεί να αποτυπώσει τη δροσιά της παρουσίας της.
Ξεκινάμε να μιλάμε στον πληθυντικό, είναι μαζεμένη, επιφυλακτική και την καταλαβαίνω - έχω δει κι εγώ αμέτρητα ρεπορτάζ που τη σχολιάζουν για οτιδήποτε κάνει ή δεν κάνει. Αναζητεί παγίδες πίσω από απλές ερωτήσεις. Είναι μικρή, ούτε 25 χρονών, λάμπει από νιάτα - όχι από ακριβά αξεσουάρ. Της ζητάω να κάνει έναν μικρό απολογισμό για την πρώτη της σεζόν στην τηλεόραση ως μέλος της εκπομπής «Μες στην καλή χαρά».
Ρωτάω πόσο ικανοποιημένη έμεινε από την προσπάθειά της. «Δεν μπορώ να την κρίνω εγώ», απαντά. «Δεν είμαι ειδική, ούτε αντικειμενική. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που βλέπουν καλύτερα, που με διορθώνουν. Σαφώς έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου. Αλλά νομίζω ότι ήταν μια βουτιά στα βαθιά. Εμαθα πολλά πράγματα. Ηταν σίγουρα μια εμπειρία που μου άφησε πολλά θετικά».
Υποκύπτω στον πειρασμό να φτάσω -κιόλας- στα αρνητικά και θέτω ευθέως το γεγονός ότι ήταν επίσης η πρώτη χρονιά που βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής. Ρωτάω τι της δίδαξε αυτή η εμπειρία κι απαντά - ευθέως επίσης: «Εννοείς που ήρθα αντιμέτωπη με τα μέσα ενημέρωσης; Νομίζω πως ήταν περισσότερο μια αναγνωριστική φάση».
Το θέτω σε προσωπικό επίπεδο, πόσο την επηρέασε όλη αυτή η αιφνίδια προβολή και τα σχόλια εναντίον της. «Αμυδρά», λέει - και εξηγεί: «Απλώς αυτή τη στιγμή στοχεύω σε κάτι άλλο. Νομίζω κάποιος έχει πει ότι σπαταλάς περισσότερο χρόνο και ενέργεια στο να ακούς ή να ενημερώνεσαι για όλες τις κακές κριτικές που εκφράζονται για σένα από την ενέργεια που χρειάζεσαι για να γίνεσαι καλύτερος.
Θέλω να χρησιμοποιώ εποικοδομητικά την ενέργεια που έχω μέσα μου ως άνθρωπος. Θέλω να τη διοχετεύω σε όμορφα πράγματα, στο να καλυτερεύω, να κάνω τις δραστηριότητές μου, να περνάω όμορφες στιγμές, ώστε να αντλώ κι εγώ ενέργεια για να μπορώ να τη δίνω. Δεν νομίζω ότι μου κάνει καλό το να διαβάζω κάθε μέρα πράγματα τα οποία δεν είναι και όλα καλοπροαίρετα. Λαμβάνω υπόψη μου πολλές κριτικές, οι οποίες μου ασκούνται από ανθρώπους που είναι σημαντικοί για μένα. Ως εκεί».
Μέχρι να φτάσουμε εδώ, βέβαια, έχει μεσολαβήσει μια σειρά γεγονότων, που την έφεραν από τη Ρόδο στην Αθήνα κι από το πανεπιστήμιο στον ALPHA και στο «Μες στην καλή χαρά». Στην Αθήνα έφτασε λίγο πριν κλείσει τα 18 χρόνια της για να σπουδάσει στη Φιλοσοφική, με στόχο να γίνει φιλόλογος, εκπαιδευτικός. Η ενασχόληση με τη μόδα προέκυψε τυχαία, χωρίς να την επιδιώξει. «Προέκυψε ευχάριστα, θα έλεγα, και την ακολούθησα», εξηγεί.
«Καμιά φορά, ξέρεις, αλλιώς τα έχουμε στο μυαλό μας κι αλλιώς συμβαίνουν. Οπότε είναι πιο ωραίο να ακολουθείς το μονοπάτι που σου χαράζει η ζωή». Συμπεραίνω ότι πιστεύει σε αυτό που λέμε κάρμα και συμφωνεί: «Ναι, πιστεύω. Εχω διαβάσει κάποια βιβλία και πέρα απ’ αυτό έχω μιλήσει και με κάποιους ανθρώπους που μου έχουν εξηγήσει ορισμένα πράγματα για φιλοσοφίες όπως η ινδική, οπότε είμαι ανοιχτή σε αυτές».
Στον ALPHA εργαζόταν ήδη ως μοντέλο όταν της έγινε η πρόταση για το «Μες στην καλή χαρά», την εκπομπή που τη δεδομένη περίοδο αναζητούσε ένα νέο πρόσωπο. Τη δέχτηκε αμέσως, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις της. «Είχα άγχος», παραδέχεται, «ήταν κάτι το οποίο δεν γνώριζα. Αλλά είμαι της άποψης ότι αν δεν δοκιμάσεις, δεν μπορείς να ξέρεις αν κάτι σου κάνει, αν είσαι καλός σε αυτό, αν έχεις περιθώρια βελτίωσης».
Ρωτάω αν υπήρξαν άβολες στιγμές τις πρώτες μέρες της στον αέρα. Απαντά αρνητικά: «Δεν νομίζω, όχι. Να σου πω την αλήθεια, θα ήταν πολύ λογικό, γιατί είναι εκπομπή ζωντανή και τετράωρη. Αλλά νομίζω ότι και οι συνεργάτες μου και οι άνθρωποι της παραγωγής με βοήθησαν πάρα πολύ. Με καθοδήγησαν στο πώς να ενταχθώ, πώς να βρω τη θέση μου, γιατί η παρουσία μου στην αρχή ήταν πειραματική, με την έννοια του πώς θα είμαι, πού θα είμαι καλή, ποια θα είναι η στήλη που θα μου ταιριάζει. Σιγά-σιγά όλοι με βοήθησαν να βρω τη θέση μου. Και νομίζω ότι είχαμε μια πολύ ωραία συνεργασία». «Που είχε και τα πάνω της, είχε και τα κάτω της», παρατηρώ και συμπληρώνει: «Ολες οι ανθρώπινες σχέσεις τα έχουν αυτά. Νομίζω ότι μεγεθύνονται πολλά πράγματα, τα οποία εμείς μέσα στην εκπομπή βλέπουμε από άλλο πρίσμα». Αναρωτιέμαι αν έχει ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο στόχος της στην τηλεόραση. «Οχι, προς Θεού!», απαντά κατηγορηματικά. «Πειραματίζομαι. Είμαι πολύ μικρή και άπειρη ώστε να μπορώ να πω ότι θέλω να φτάσω εκεί ή ότι η καριέρα μου μετράει. Αυτά δεν τα σκέφτομαι καν. Η τηλεόραση για μένα ακόμα είναι ένα μυστήριο, το οποίο εξερευνώ». Και ποιο θα είναι το επόμενο στάδιο αυτής της εξερεύνησης; Θα συνεχίσει στο «Μες στην καλή χαρά» ή θα κάνει κάτι άλλο; «Δεν ξέρω, είναι όλα ρευστά. Δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο, αλλά δεν έχει γίνει και καμιά συζήτηση. Δεν ξέρω καν αν θα υπάρχει η εκπομπή, ειλικρινά». Καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται να πει οτιδήποτε πριν να είναι ανακοινώσιμο. Μένουμε μόνο στο ότι η εκπομπή έχει ακόμα χρόνο μπροστά της, αφού θα κλείσει τη σεζόν στο τέλος Ιουλίου.
Αλλάζω θέμα και τη ρωτάω για την οικογένειά της, τι λένε οι γονείς της για την πορεία της στην τηλεόραση. «Γενικά είναι άνθρωποι πολύ προσγειωμένοι και χαμηλών τόνων, οι οποίοι ναι μεν με ενθαρρύνουν για το νέο μου ξεκίνημα και είναι χαρούμενοι γι’ αυτό, αλλά δεν με ανεβάζουν και στον έβδομο ουρανό. Μου επισημαίνουν συνεχώς πράγματα, με κρατάνε προσγειωμένη. Είναι πολύ αυστηροί κριτές με πολλά, με το ντύσιμό μου, το στήσιμό μου, την παρουσίασή μου, τις συνεντεύξεις μου. Δεν έχω αναθέσει σε κάποιον άλλο να φροντίζει για την εικόνα μου. Είμαι νέο πρόσωπο, αλλά θέλω να ασχολούμαι η ίδια με ό,τι με αφορά. Γιατί νομίζω ότι αυτό αγαπάει ο κόσμος, την αυθεντικότητα. Οπότε, αν θα είμαι αγαπητή ή όχι, ας είμαι γι’ αυτό που είμαι στην πραγματικότητα, όχι για κάτι άλλο που δεν θα είμαι εγώ».
Μιλάμε για γυμναστική και υγιεινή διατροφή όταν αναφέρει ότι προσέχει τη διατροφή της: «...θέλοντας και μη, επειδή αντιμετώπισα κι ένα πρόβλημα υγείας, το οποίο δυσχεραίνει πολύ το βάρος μου και τη σωματοδομή μου». Το θέμα του προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε με τον θυρεοειδή της επανέρχεται στην κουβέντα λίγο αργότερα, με αφορμή ένα τυχαίο γεγονός. Νεαρή κυρία που τη αναγνώρισε από την τηλεόραση πλησιάζει κι αρχίζει να τη ρωτά όχι για κάποιο καυτό gossip, αλλά για τη χειρουργική επέμβαση που έχει κάνει, ζητώντας ως ομοιοπαθής συμβουλές για το πώς κατάφερε να ξεπεράσει τόσο γρήγορα και το συναισθηματικό κομμάτι του προβλήματος. Τη βλέπω να απαντά με αμεσότητα, να δίνει συμβουλές με βάση το προσωπικό της παράδειγμα. Η κυρία την ευχαριστεί με θαυμασμό και φεύγει χαμογελαστή. Εχοντας μείνει έκπληκτη, τη ρωτάω περισσότερα για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε και τελικά ξεπέρασε. «Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας τον οποίο έχουμε όλοι μας», εξηγεί. «Εγώ για κάποιον λόγο έπρεπε να τον αφαιρέσω και το έκανα. Αλλά επηρεάζει πολλά πράγματα, πάρα πολλά. Είναι, λένε, η βενζίνη του οργανισμού. Είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να σου καταβάλλει την ψυχολογία. Κι όταν μου συνέβη, κάποιοι μου έλεγαν “κρίμα, είσαι πολύ νέα για να περνάς όλη αυτή τη διαδικασία”, “γιατί να τύχει σε σένα;” και τέτοια. Νομίζω ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με όλα αυτά που παθαίνουμε». Η φράση της μου θυμίζει το μήνυμα που έστειλε η Αντζελίνα Τζολί μιλώντας δημόσια για τη διπλή μαστεκτομή στην οποία υποβλήθηκε. Ζητάω το σχόλιο της και απαντά: «Εγώ είμαι υπέρ αυτής της ενέργειας. Κοίταξε, επειδή είχα κάτι αντίστοιχο σε άλλο μέρος του σώματος, είναι κάποια πράγματα για τα οποία ο γιατρός σου δεν σου λέει “αυτή τη στιγμή έχεις τη δυνατότητα της επιλογής”. Σου τα ανακοινώνει. Οπότε εσύ λες “από δω και πέρα τι κάνω; Το αφαιρώ και είμαι υγιής ή αφήνω αυτό το πράγμα μέσα μου και στην ψυχή μου να υπάρχει και να με τρώει καθημερινά με το άγχος;”. Είμαι υπέρ αυτού που έκανε η Τζολί γιατί πιστεύω ότι η υγεία μας, σωματική και ψυχική, είναι πολύ πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο».
Αλλάζω και πάλι θέμα και τη ρωτάω για τις προσωπικές προτιμήσεις της. Μου λέει ότι της αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και το διάβασμα, ιδίως τα βιβλία ψυχολογίας. Ως αγαπημένο βιβλίο αναφέρει το μπεστ σέλερ της Λουίζ Χέι «Heal your life». Ενα παράδειγμα βιβλίου που δεν της πολυάρεσε είναι «Οι 50 αποχρώσεις του γκρι». «Το διάβασα γιατί ήθελα να έχω γνώμη, να μπορώ να το κρίνω», λέει. «Πήρα τον πρώτο τόμο, όχι όμως και τους άλλους δύο. Νομίζω ότι ήταν υπερεκτιμημένο, βάσει των δικών μου προτιμήσεων». Μου αναφέρει ακόμη ότι δεν βλέπει πολλή τηλεόραση και της ζητάω εξηγήσεις: «Δεν βλέπω πολύ λόγω του ωραρίου μου, του τρόπου ζωής μου», απαντά. «Δεν την κατακρίνω. Αμα είμαι σπίτι και δεν έχω κάτι άλλο να κάνω, θα χαζέψω. Κοιμάμαι, όμως, πάρα πολύ νωρίς και ξυπνάω νωρίς. Για παράδειγμα, χθες κοιμήθηκα στις 10.30 μ.μ. Γενικά είμαι άνθρωπος της μέρας, όχι τόσο της νύχτας. Τη λατρεύω τη μέρα. Ακόμα και δουλειά να μην έχω, προτιμώ να σηκωθώ να κάνω έναν περίπατο με τον σκύλο μου». Για να κλείσουμε, ζητώ να μου περιγράψει τις ιδανικές διακοπές γι’ αυτή. Διαπιστώνω ότι δεν κάνει εξωτικά όνειρα υψηλής πολυτέλειας: «Είναι αυτές που ξυπνάω πρωί και πάλι, αλλά όχι με το άγχος να ξυπνήσω, είμαι σε ένα νησί, το οποίο έχει και πράσινο αλλά και αμμουδιές με ψιλή άμμο, είμαι χαλαρή και ξένοιαστη, χωρίς να ανησυχώ για το τι θα γίνει αύριο. Δεν είμαι περίπλοκη. Πολλή θάλασσα, καλό φαγητό, βολτίτσες ατέλειωτες, ύπνος, ήλιος και να ’μαι με ένα μαγιό όλη μέρα, αυτές είναι οι τέλειες διακοπές».
protothema.gr
Η φωτογράφηση έγινε στην εξωτερική πισίνα του «Hilton Αθηνών», www.hiltonathens.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...