«Η αδελφή μου η Μαρία με καταλάβαινε σε όλα. Και επειδή ήξερε ότι φοβόμουν την ευθύνη ενός παιδιού, μια μέρα μου είπε, “Το παιδί που θα γεννήσω θα είναι δικό σου παιδί. Θα το μεγαλώσουμε μαζί”.
Έτσι, από την πρώτη μέρα της γέννησής της, υιοθέτησα την Ασημίνα μας. Κι αν είχα γεννήσει παδί, η Ασημίνα θα ήθελα να είναι. Κι εκείνη, όταν τη ρώτησαν οι δικαστές, ως έφηβη, τη γνώμη της για την υιοθεσία είπε: “Η μάνα μου είναι η Άννα”.
Η πράξη της υιοθεσίας κρατήθηκε μυστική, μέχρι που απρόσμενα πριν από έξι χρόνια, η Μαρία «έφυγε». Τότε ένιωσα πως έπρεπε να τελειώσει και για μένα η ζωή. Σκέφτηκα πολλές φορές να αυτοκτονήσω. Και ήταν η ύπαρξη της Ασημίνας που με κράτησε στη ζωή. Της κόρης της. Της κόρης μου. Της κόρης μας για πάντα», ομολογεί η Άννα Φόνσου στο Πρώτο Θέμα της Κυριακής.
Έτσι, από την πρώτη μέρα της γέννησής της, υιοθέτησα την Ασημίνα μας. Κι αν είχα γεννήσει παδί, η Ασημίνα θα ήθελα να είναι. Κι εκείνη, όταν τη ρώτησαν οι δικαστές, ως έφηβη, τη γνώμη της για την υιοθεσία είπε: “Η μάνα μου είναι η Άννα”.
Η πράξη της υιοθεσίας κρατήθηκε μυστική, μέχρι που απρόσμενα πριν από έξι χρόνια, η Μαρία «έφυγε». Τότε ένιωσα πως έπρεπε να τελειώσει και για μένα η ζωή. Σκέφτηκα πολλές φορές να αυτοκτονήσω. Και ήταν η ύπαρξη της Ασημίνας που με κράτησε στη ζωή. Της κόρης της. Της κόρης μου. Της κόρης μας για πάντα», ομολογεί η Άννα Φόνσου στο Πρώτο Θέμα της Κυριακής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...