«Στην εποχή που παιζόταν το "Μεγάλο μας Τσίρκο" και γίνονταν όλα αυτά στο θέατρο, ήμουν μπροστά όταν ήρθαν στο σπίτι οι ασφαλίτες και πήραν τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Θυμάμαι επίσης, αν και τεσσάρων ετών τότε, το Πολυτεχνείο. Με είχε ο πατέρας μου στους ώμους του και ήμασταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Έσκαγαν δακρυγόνα, φωνές, χαμός. Είναι έντονες αυτές οι μνήμες μου» τόνισε στην Espresso και συνέχισε αναφορικά με το πώς ήταν οι γονείς του απέναντί του: «Ήμουν πολύ διάολος. Απαράδεκτα ζωηρός, αλλά όσο μεγάλωνα ηρεμούσα. Έτσι είναι και η φυσιολογική πορεία, πιστεύω. Βλέπεις παιδάκια που από τα πέντε μέχρι τα δεκαπέντε τους χρόνια είναι αγγελούδια, συσσωρεύοντας την ενέργεια και τη φούρια της νιότης και όταν γίνουν ενήλικες τους βγαίνει η παιδική βλακεία. Πράγματα που δεν έγιναν στον σωστό χρόνο. Στη δική μου οικογένεια η βία δεν είχε θέση. Θυμάμαι μόνο μία φορά έφαγα ένα χαστούκι από τη μητέρα μου. Μιλούσε με την Αλίκη στο τηλέφωνο, το οποίο ήταν ντούμπλεξ. Εγώ κρυφάκουγα για αρκετή ώρα και όταν με πήραν χαμπάρι, την "έφαγα"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...