Γιώργος Λιάγκας: Φέτος γνώρισα και ερωτεύτηκα την…

Το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του σιγά σιγά, ο Αύγουστος σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά και έτσι ο Γιώργος Λιάγκας αποφάσισε να μιλήσει για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Ο γνωστός παρουσιαστής και δημοσιογράφος, στο editorial της εφημερίδας Real life, αναφέρθηκε στα καλοκαιρινά του διλήμματα.

«Ο αέρας λυσσομανάει και το σημερινό 9αρι στο Αιγαίο δίνει μια εντυπωσιακή εικόνα αφρισμένης θάλασσας, που κάθε άλλο παρά σε προτρέπει να βουτήξεις. Αλλάζει η ατζέντα σήμερα. Άραγμα, διάβασμα, εφημερίδες, άντε και καμιά μπιρίμπα. Φίλοι από το Ιόνιο επιμένουν να μου στέλνουν περιπαιχτικά μηνύματα και φωτογραφίες με τις απίστευτες γνωστές λαδιές, προσπαθώντας να διακωμωδήσουν τη φετινή μου επιλογή: Κυκλαδονήσι για τις διακοπές! Τους εξηγώ ότι η παλιά καλοκαιρινή ανεμελιά, χωρίς πρόγραμμα για το που θα βρεθείς το επόμενο βράδυ με το φουσκωτό, αποτελεί-με ένα μωρό 15 μηνών- ένδοξο παρελθόν. Αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τη σύγκριση…» αναφέρει ο Γιώργος Λιάγκας.

Ο παρουσιαστής του «Πρωινού mou» συνεχίζει λέγοντας «Διακοπές ίσον Ελλάδα, το ξεκαθαρίζω. Δεν διαννοούμαι να χαραμίσω ούτε μισή καλοκαιρινή ημέρα για κάποιον άλλο προορισμό! Και από τη μία είναι το Ιόνιο. Φιλόξενο, φιλήσυχο, ειρηνικό. Το Φισκάρδο, το Κιόνι, ο Λάγγος, το Βαθύ στο Μεγανήσι-πραγματικά στολίδια, που με τις κλασικές μπουνάτσες τους αποτελούν την κορυφαία επιλογή για τους απανταχού σκαφάτους. Από την άλλη είναι το Αιγαίο. Ανήσυχο, μυστηριώδες, σαν τον μόνιμα επαναστατημένο έφηβο. Άλλη περίπτωση. Άλλο φως, άλλο χρώμα, πιο ελληνοπρεπές».

Κάνοντας τον απολογισμό του φετινού καλοκαιριού, ο Γιώργος Λιάγκας αναφέρει: «Φέτος ήταν μια καλή χρονιά, με ελάχιστες, μέχρι στιγμής, δύσκολες, όπως η σημερινή, ημέρες. Άρα, όσοι ρισκάρισαν Αιγαίο, έστω και λίγο πιο βρεγμένοι ή κουνημένοι, μάλλον τους δικαίωσαν τα μελτέμια. Προσωπικά, αν και φανατικός λάτρης του Ιονίου, φέτος ανακάλυψα και ερωτεύτηκα την Τήνο. Σαν να γνωρίζεις μια γυναίκα από μικρός και ξαφνικά να τη βλέπεις ερωτικά, με άλλο μάτι… Το δίλημμα, δίλημμα, αλλά φέτος-και για πρώτη φορά-η σύγκριση με δίδαξε ένα πράγμα: ότι, επιμένοντας ελληνικά, όπου κι αν πάω η Ελλάδα με μαγεύει. Συγγνώμη, ποιητή μου. Γιατί, όπου κι αν πάω, μόνο οι άνθρωποι της Ελλάδας μπορούν να με πληγώσουν-και εμένα και σε κάποιες περιπτώσεις (βλέπε Ύδρα) και την ίδια την Ελλάδα».