Ο Αντώνης Λουδάρος μιλάει στο Πρώτο Θέμα και την Μαρία Λεμονιά για
την επαγγελματική του επιτυχία, τις αναμνήσεις του, τα κιλά που έχασε...
Ο ρόλος της Κυρίας Επιθεώρησης...
Δεν θέλησα να κοροϊδέψω το γυναικείο φύλο. Ο ρόλος τη Κυρίας Επιθεώρησης ήταν ένα κράμα από την Καλουτά, τη Βρανά, την Αρώνη και άλλες σημαντικές γυναικείες μορφές του θεάτρου, σε συνδυασμό με κάποιες θείες με τις οποίες μεγάλωσα, την Τασία και τη Γεωργία, αγαπημένα πρόσωπα των παιδικών μου χρόνων.
Τα παιδικά χρόνια...
Είμαι το έβδομο παιδί και επομένως ο βενιαμίν μιας οικογένειας με επτά παιδιά. Το τελευταίο λάθος των γονιών μου, φαντάζομαι! Όταν γεννήθηκα, κάποια από τα αδέλφια μου πήγαιναν ήδη γυμνάσιο και, όπως καταλαβαίνεις, αποτελούσα για χρόνια κάτι σαν το παιχνίδι τους. Σε όλες τις παιδικές φωτογραφίες είμαι προσκολλημένος στη φούστα της μαμάς. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε αγάπη και υπερβολή σε όλα. Θεωρούσαμε ότι κανένας δεν μαγείρευε τόσο καλά όσο εμείς, ότι κανείς δεν διοργάνωνε τόσο αυθεντικά γλέντια σαν τα δικά μας και ότι κανείς δεν διέθετε το ταμπεραμέντο μας. Στα μάτια μου όλα έμοιαζαν εξιδανικευμένα.
Τα παραπανίσια κιλά
Με βάραιναν ψυχολογικά γιατί αισθανόμουν loser. Ένιωθα ότι δεν μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου και ότι δεν μπορώ να έρθω στα όρια που ήθελα να βάλω. Μου χτύπησαν καμπανάκι, εξάλλου και οι ιατρικές εξετάσεις. Όλες οι τιμές ήταν στον θεό! Σκέφτομαι πόσο πολύ είχα αφεθεί. Αυτό κάτι σημαίνει για την ψυχολογία στην οποία βρίσκεσαι. Ουσιαστικά είναι σαν να τρως τη στενοχώρια σου.
Ο ρόλος της Κυρίας Επιθεώρησης...
Δεν θέλησα να κοροϊδέψω το γυναικείο φύλο. Ο ρόλος τη Κυρίας Επιθεώρησης ήταν ένα κράμα από την Καλουτά, τη Βρανά, την Αρώνη και άλλες σημαντικές γυναικείες μορφές του θεάτρου, σε συνδυασμό με κάποιες θείες με τις οποίες μεγάλωσα, την Τασία και τη Γεωργία, αγαπημένα πρόσωπα των παιδικών μου χρόνων.
Τα παιδικά χρόνια...
Είμαι το έβδομο παιδί και επομένως ο βενιαμίν μιας οικογένειας με επτά παιδιά. Το τελευταίο λάθος των γονιών μου, φαντάζομαι! Όταν γεννήθηκα, κάποια από τα αδέλφια μου πήγαιναν ήδη γυμνάσιο και, όπως καταλαβαίνεις, αποτελούσα για χρόνια κάτι σαν το παιχνίδι τους. Σε όλες τις παιδικές φωτογραφίες είμαι προσκολλημένος στη φούστα της μαμάς. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε αγάπη και υπερβολή σε όλα. Θεωρούσαμε ότι κανένας δεν μαγείρευε τόσο καλά όσο εμείς, ότι κανείς δεν διοργάνωνε τόσο αυθεντικά γλέντια σαν τα δικά μας και ότι κανείς δεν διέθετε το ταμπεραμέντο μας. Στα μάτια μου όλα έμοιαζαν εξιδανικευμένα.
Τα παραπανίσια κιλά
Με βάραιναν ψυχολογικά γιατί αισθανόμουν loser. Ένιωθα ότι δεν μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου και ότι δεν μπορώ να έρθω στα όρια που ήθελα να βάλω. Μου χτύπησαν καμπανάκι, εξάλλου και οι ιατρικές εξετάσεις. Όλες οι τιμές ήταν στον θεό! Σκέφτομαι πόσο πολύ είχα αφεθεί. Αυτό κάτι σημαίνει για την ψυχολογία στην οποία βρίσκεσαι. Ουσιαστικά είναι σαν να τρως τη στενοχώρια σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...