Αντώνης Λουδάρος: «Γλυκιά ζωή σαν άχνη από κουραμπιέ!»

Η επαγγελματική επιτυχία των τελευταίων χρόνων, οι απώλειες αγαπημένων του προσώπων, οι αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια, τα κιλά που χάθηκαν και ο δικός του Aϊ-Βασίλης. Ενας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του σε μια απρόσμενη χριστουγεννιάτικη εξομολόγηση

Πληθωρικός, γεμάτος θετική ενέργεια, ο Αντώνης Λουδάρος είναι η προσωποποίηση αυτού που λέμε «χαρά της ζωής». Ανήκει στους ανθρώπους που κάθε φορά που τον συναντάς ξέρεις ότι θα σου φτιάξει το κέφι. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και ήμουν σίγουρη ότι με αφορμή τη συνέντευξη η συνάντησή μας θα κατέληγε σε μια όμορφη βραδιά. Συναντηθήκαμε στο καμαρίνι του, Κυριακή βράδυ, στην τελευταία παράσταση του μιούζικαλ «Θα σε πάρω να φύγουμε», στο οποίο υποδύεται την Κυρία Επιθεώρηση, έναν ρόλο που εμπνεύστηκε για εκείνον ο Φωκάς Ευαγγελινός, κάνοντας τον κόσμο να τον αποθεώνει όρθιος.

- Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν ο Φωκάς σου πρότεινε να υποδυθείς μια γυναίκα; Σοκαρίστηκες;  Αρχικά του είπα ότι είναι τρελός και αναρωτήθηκα πώς του ήρθε αυτή η ιδέα, παρότι κάτι τέτοιο είναι πάντα μέσα στο πλαίσιο της δουλειάς. Είχα κάνει παλαιότερα τη Μαρία την Πενταγιώτισσα στο Θεσσαλικό Θέατρο και πριν από λίγο καιρό έπαιξα την «Κατάρα της Ιρμα Βεπ», όπου ανάμεσα στους 8 ρόλους που υποδυόμουν υπήρχε κι ένας γυναικείος. Το να υποδύεσαι γυναίκα δεν είναι, άλλωστε, σοκαριστικό. Εκείνο που με ξένισε ήταν κάποιες κριτικές του τύπου «μας πήρες τόσο πολύ μαζί σου που ξεχάσαμε ότι είσαι άνδρας!».

- Πώς το πέτυχες αλήθεια;
Δεν θέλησα να κοροϊδέψω το γυναικείο φύλο. Ο ρόλος της Κυρίας Επιθεώρησης ήταν ένα κράμα από την Καλουτά, τη Βρανά, την Αρώνη και άλλες σημαντικές γυναικείες μορφές του θεάτρου, σε συνδυασμό με κάποιες θείες με τις οποίες μεγάλωσα, την Τασία και τη Γεωργία, αγαπημένα πρόσωπα των παιδικών μου χρόνων.

- Γιατί σε έχουν σημαδέψει οι συγκεκριμένες θείες;
Λόγω της προσωπικότητάς τους. Ηταν νοικοκυρές, καλές μαγείρισσες, καλές μάνες, συντρέχτες, μιλούσαν δυνατά, καβγάδιζαν και πρωταγωνιστούσαν σε καταστάσεις του τύπου «του είπα, μου είπε» και άλλα τέτοια. Η μία ήταν μοδίστρα, ίδια η Ρένα Βλαχοπούλου. Η άλλη έμενε στη Νέα Σμύρνη και όταν εγώ, ως παιδί, πήγαινα από τη Δάφνη, όπου έμενα, σπίτι της ήταν σαν να πήγαινα στην εξοχή.

- Είσαι μοναχοπαίδι;
Κάθε άλλο! Είμαι το έβδομο παιδί και επομένως ο βενιαμίν μιας οικογένειας με επτά παιδιά. Το τελευταίο λάθος των γονιών μου, φαντάζομαι! Οταν γεννήθηκα, κάποια από τα αδέλφια μου πήγαιναν ήδη γυμνάσιο και, όπως καταλαβαίνεις, αποτελούσα για χρόνια κάτι σαν το παιχνίδι τους. Σε όλες τις παιδικές φωτογραφίες είμαι προσκολλημένος στη φούστα της μαμάς. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε αγάπη και υπερβολή σε όλα. Θεωρούσαμε ότι κανένας δεν μαγείρευε τόσο καλά όσο εμείς, ότι κανείς δεν διοργάνωνε τόσο αυθεντικά γλέντια σαν τα δικά μας και ότι κανείς δεν διέθετε το ταμπεραμέντο μας. Στα μάτια μου όλα έμοιαζαν εξιδανικευμένα.

- Ο πατέρας σου με τι ασχολούνταν;
Ηταν τορναδόρος και μπορούσε να φτιάχνει καλούπια για διάφορα πράγματα. Εκτίμησα τη δουλειά του όταν μου έφερε το πρώτο μου skateboard και μου είπε ότι έφτιαξε εκείνος τις ρόδες. Επιτέλους, ο μπαμπάς είχε κατασκευάσει παιχνίδι!

- Η αγάπη σου για τα παιχνίδια από πότε κρατάει;
Μαζεύω ξύλινα παιχνίδια εδώ και χρόνια, τα οποία και υπάρχουν διάσπαρτα στο σπίτι μου. Πριν από λίγους μήνες μού μπήκε η ιδέα να τα μαζέψω και να τα πάω σε κάποιο πατάρι. Θυμάμαι ότι είπα στον εαυτό μου: «Τέλος, Αντώνη, τα παιχνίδια, καιρός να ενηλικιωθείς!».

- Η δυσκολότερη φάση της ζωής σου πότε ήταν;
Οταν έχασα τους γονείς μου ή πριν από την επαγγελματική μου άνοδο, όπου υπήρχαν τεράστιες οικονομικές δυσκολίες. Αλλά και όταν αναγκάστηκα να θέσω επί προσωπικού τα όριά μου, να πω μέχρι εδώ και επομένως «αντίο»…

- Το γεγονός ότι έχασες αρκετά κιλά πριν από χρόνια τι ρόλο έπαιξε στη ζωή σου;
Ουσιαστικά είναι σαν να ξανασυστήνεσαι. Καταλαβαίνεις βέβαια ότι όταν λες από την αρχή «χαίρω πολύ, Αντώνης Λουδάρος» δεν σου απλώνουν όλοι το χέρι με χαρά. Κάποιοι δεν σε θέλουν έτσι…

- Επειδή αγαπούσαν την παλιά σου εικόνα;
Επειδή είχαν συνδεθεί με αυτή την εικόνα και σαφώς επειδή η νέα φάση δεν τους βολεύει πια. Για να συμβεί αυτό σημαίνει ότι υπάρχει δύναμη. Η συνειδητοποίηση της δύναμης ενοχλεί κάποιους που μια ζωή σού λένε: «Ελα, ρε Αντώνη, κάνε κάτι!».

- Πώς και πήρες μια τέτοια απόφαση;
Τα κιλά με βάραιναν ψυχολογικά γιατί αισθανόμουν loser. Eνιωθα ότι δεν μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου και ότι δεν μπορώ να έρθω στα όρια που ήθελα να με βάλω. Μου χτύπησαν καμπανάκι, εξάλλου, και οι ιατρικές εξετάσεις. Ολες οι τιμές ήταν στον θεό!

- Πώς σου φαίνεται όταν κοιτάς παλιές σου φωτογραφίες;
Σκέφτομαι πόσο πολύ είχα αφεθεί. Αυτό κάτι σημαίνει για την ψυχολογία στην οποία βρίσκεσαι. Ουσιαστικά είναι σαν να τρως τη στενοχώρια σου.

- Η Ελλάδα συμπεριφέρεται ρατσιστικά στους παχύσαρκους;
Οχι μόνο σε αυτούς, αλλά και στους μαύρους, στους γκέι, στους ανθρώπους με πρόβλημα, σε όλους. Και να φανταστείς ότι όταν αδυνάτισα βρέθηκαν άνθρωποι που μου είπαν ότι δεν θα βρω ρόλο γιατί χάλασα τον τύπο μου. Τους έλεγα «δεν πειράζει, να ο Αντώνης Λουδάρος σε νέα βερσιόν»!

- Αυτή την εποχή κάνεις πρόβες για τη «Λιλιπούπολη» και για τη ζωή της Βέμπο, η οποία ανεβαίνει σε λίγο καιρό στο θέατρο Βadminton με τη Μαρινέλλα.
Είμαι ευτυχής που σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία συμμετέχω σε δύο τόσο σημαντικές δουλειές. Η «Λιλιπούπολη» έχει σημαδέψει τα παιδικά μας χρόνια, ενώ η Μαρινέλλα είναι μια γυναίκα-μύθος, με την οποία είμαι χαρούμενος που θα δουλέψω για τρίτη φορά. Τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Η Μαρινέλλα τιμά και τη δουλειά και το σινάφι της.

- Το CD με τίτλο «Χριστούγεννα αγκαλιά» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες τι είναι;
Μάζεψα φίλους με τους οποίους έχω μοιραστεί κομμάτια της ζωής μου, όπως ο Θοδωρής Αθερίδης, η Σμαράγδα Καρύδη, η Τάνια Τρύπη, ο Μέμος Μπεγνής κ.ά. και μπήκαμε στο στούντιο προκειμένου τραγουδήσουμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Ουσιαστικά οδηγήθηκα στην ιδέα λόγω ψώνιου. Από μικρό παιδί άκουγα ξένους καλλιτέχνες να τραγουδούν χριστουγεννιάτικες μελωδίες και έλεγα ότι θέλω κάποτε να το κάνω κι εγώ. Τα έσοδα, μάλιστα, από το συγκεκριμένο CD πηγαίνουν στο Σπίτι του Ηθοποιού.

- Βαθιά θλίψη πότε ένιωσες;
Oταν συνειδητοποίησα ότι ο Αϊ-Βασίλης δεν υπάρχει. Αυτό είναι ένα κομβικό σημείο στη ζωή κάθε παιδιού. Εκανα ότι κοιμόμουν προκειμένου να δω πώς θα γεμίσει η κάλτσα η οποία βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι μου όταν ένιωσα την αδελφή μου να βάζει μέσα ένα πακέτο. Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα τον κόσμο γύρω μου να γκρεμίζεται. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει και είναι μέσα μας. Είναι τα μικρά καθημερινά δώρα, οι μικρές στιγμές ευτυχίας που χαρίζουμε στον εαυτό μας.

- Η ζωή του Αντώνη Λουδάρου τα τελευταία χρόνια με ποια γεύση χριστουγεννιάτικου γλυκού μοιάζει;
 Mε τη γλυκύτητα της άχνης του κουραμπιέ. Εστω κι αν κάποιες φορές υπάρχουν μικρές δόσεις και από πικρή σοκολάτα bitter…