Σταματίνα Τσιμτσιλή: «Το όνειρο μας έγινε πραγματικότητα»

Με τη μόλις 3 μηνών Νάγια στην αγκαλιά της, η Σταματίνα μοιράζεται την ευτυχία που έφερε στην οικογένεια της με τον αγαπημένο της Θέμη Σοφό, ενώ μιλά για πρώτη φορά στο People για τις δύο ατυχείς εγκυμοσύνης που είχε πριν έρθει το μωράκι τους.

«Στην αρχή ήταν καταπράσινα σαν του πεθερού μου, αλλά στη συνέχεια σκούρυναν» λέει η περήφανη μαμά, που λάμπει μέσα στο μπλε ρουά μίνι φορεματάκι της. Όσο η Σταματίνα ετοιμάζει το γάλα στο μπιμπερό, η μικρή, ξαπλωμένη στο ριλάξ της, την ακολουθεί με το βλέμμα.«Με ένα δείγμα χαμόγελου ή ανταπόκρισης στο βλέμμα της μπέμπας, τρελαίνομαι. Όταν αυτό το πλασματάκι με πει “μαμά”, θα λιώσω σαν βούτυρο» λέει η 30χρονη παρουσιάστρια χαμογελώντας. Πιάνει το μωρό στοργικά και του δίνει το γάλα με αγωνία να το πιει όλο, καθώς η μικρή ταλαιπωρείται από μια στοματίτιδα. Η μητρότητα έχει συνεπάρει τη Σταματίνα. «Είναι πρωτόγνωρο για μένα,αλλά και η πιο απολαυστική εμπειρία που έχω νιώσει» παραδέχεται. 

Δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνη τη μέρα που έσπασαν τα νερά, λίγο πριν ξεκινήσει να ετοιμάζεται για την εκπομπή της,Fthis.

«Τα πρώτα δευτερόλεπτα τρόμαξα τόσο, που έκανα πως δεν συμβαίνει. Επειδή στο μυαλό μου το είχα τοποθετημένο χρονικά για πολύ  αργότερα, δεν είχα ετοιμάσει καν την τσάντα μου για το μαιευτήριο. “Δεν μπορεί να συμβαίνει, κάνω λάθος” έλεγα. Όμως, δεν μπορούσα να προσποιούμαι πως δεν έτρεχε τίποτα, κι έτσι παραμέρισα το φόβο και πήρα τηλέφωνο το γιατρό μου. Νόμιζε πως του  έκανα πλάκα, γιατί με είχε δει πριν από τρεις μέρες και δεν υπήρχαν σημάδια πως θα γεννούσα νωρίτερα. Του λέω “δεν είναι Πρωταπριλιά, είναι Πρωτομαγιά” κι εκείνος μου απαντάει “δεν πειράζει, η κόρη σου αποφάσισε να βγει συνδικαλίστρια”» λέει στο People η Σταματίνα, που τελικά γέννησε με καισαρική, γιατί το μωρό ήταν πολύ ψηλά.

Έτσι ο αγαπημένος της, Θέμης Σοφός, δεν μπόρεσε να είναι μαζί της στην αίθουσα τοκετού.

«Είχα πολλή αγωνία. Θυμάμαι πως πήγαινα να γεννήσω και έκλαιγα, αλλά  μόλις άκουσα το κλαματάκι της, ηρέμησα. Μου είχαν κάνει μέθη, αλλά άκουγα τις συνομιλίες, θυμάμαι τους διαλόγους. Και μόλις την έβγαλαν, τους άκουσα να λένε “Να τη! Είναι ίδια ο Θέμης”. Όταν την ακούμπησαν επάνω μου και σταμάτησε να κλαίει, μέσα σε λίγα λεπτά ήταν σαν να την είχα από πάντα. Ήξερα πώς να την κρατήσω, πώς να την ηρεμήσω» θυμάται με αγάπη.