Εβελίνα Παπούλια: «Τα media θέλουν να με παντρέψουν σώνει και καλά»

Χρειάζεται να έχει ζήσει στην πραγματική της ζωή τόσο ακραίες καταστάσεις όσο αυτές του θεάτρου η Εβελίνα Παπούλια;

«Όχι βέβαια - και δεν θα ήθελα να τις ζήσω. Για παράδειγμα, στους «∆αίμονες» η Λόα χαρακτηρίζεται αιρετική, μάγισσα, κόρη του διαβόλου, θανατώνεται, ενώ στο δεύτερο μέρος του έργου σκοτώνει τον εραστή που την παράτησε για μια άλλη και αυτοκτονεί. Ολο αυτό το πάθος παραπέμπει σε μια μοντέρνα, πιο μαύρη και γκόθικ εκδοχή του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ, είναι μια υπέροχη ιστορία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τη δική μου ζωή. Τέτοιου είδους καταστάσεις είναι χρήσιμες για έναν ηθοποιό, αλλά πονάνε πολύ. Οπότε, ευχαριστώ, δεν θα πάρω» τόνισε στο Πρώτο Θέμα. 


∆εν είναι γυναίκα με πάθη; «Εννοείται πως ναι και αυτό που θέλω είναι να ζω την καθημερινότητά μου με πάθος, γιατί πιστεύω ότι κάθε μέρα είναι το μέλλον, ό,τι χτίζεις σήμερα είναι αυτό που θα ζήσεις αύριο. ∆εν θέλω όμως να φτάσω στο σημείο να νιώθω ότι το μυαλό μου πήρε λάθος στροφές όπως της Λόα στους «∆αίμονες», γεγονός που θα με οδηγούσε να κάνω κάτι για το οποίο κατόπιν θα σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Εγώ έχω επιλέξει να διοχετεύω στους ρόλους που αναλαμβάνω τη δική μου τρέλα, φαντασία κ.λπ. Κατά τα άλλα, δεν είμαι ούτε θέλω να γίνω έρμαιο του πάθους.»

Αυτή τη στιγμή υπάρχει πάθος στη ζωή της; «Φυσικά. Και μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Είναι η κόρη μου. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος έρωτας στη ζωή ενός ανθρώπου, είναι ο έρωτας που δεν φθίνει ποτέ, μόνο αυξάνει.» Για τον σύντροφό της, τον Φώτη Παπαθεοδώρου, συνήθως δέχεται ερωτήσεις από τα ΜΜΕ που, εύσχημα ή όχι, υπονοούν ότι είστε αταίριαστοι εμφανισιακά, ηλικιακά κ.λπ. Πώς το αντιμετωπίζει αυτό;

«Τα media επίσης θέλουν να με παντρέψουν σώνει και καλά. ∆εν δίνω καμία σημασία σε όλα αυτά τα στερεότυπα που υπάρχουν για τους ανθρώπους του θεάματος. Είμαι της άποψης ότι η ζωή δεν είναι ταινία, είναι αλλιώς. Εγώ τη ζωή μου τη ζω ως ζωή, όχι ως ταινία που θα προβληθεί κάπου. Και γενικώς με την έκθεση δεν τα πάω καλά. ∆εν έχω, για παράδειγμα, την αγωνία να πάρω τα περιοδικά που φιλοξενούν συνεντεύξεις ή φωτογραφίες μου. Φυσικά ξέρω ότι δεν μπορώ να λέω «όχι» στα πάντα, πρέπει να υποστηρίζω τις δουλειές που κάνω με εμφανίσεις στα ΜΜΕ. Όταν όμως γίνεται ανακύκλωση των ίδιων ερωτήσεων, βαριέμαι να με ακούω να λέω τα ίδια και τα ίδια».