Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Κ. Δανδουλάκη:«Έχω κάνει ακρότητες»

«Φυσικά και έχω κάνει ακρότητες. Η ζωή μου όλη είναι ακραία. Από τα 23 μου έκανα επιχείρηση χωρίς χρήματα. Φτιάχτηκε ένα θέατρο χωρίς να μου ανήκει το οίκημα! Ήμουν με έναν άνθρωπο, τον Μάριο, τριαντα δύο χρόνια και είκοσι δυο ζούσαμε χωριστά... Δεν είναι ακρότητες αυτές; Τι είναι ακρότητα; Να μεθύσεις», αναρωτιέται η Κάτια Δανδουλάκη σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη που τα έχει όλα: συγκίνηση, μελαγχολία, κατανόηση και θαυμασμό…

Η πρωταγωνίστρια του σήριαλ 50%, η αδίστακτη Κάτια Καλλιφατίδη στην «Ζωή της Άλλης» έχει τρομάξει από το πόσο δύσκολη ήταν η χρονιά που μας πέρασε: «Ήταν μια χρονιά που μας άφησε άναυδους μέσα στο σοκ. Είμαστε περήφανοι για την εθνικότητα μας, τη γλώσσα μας, τη χώρα, τον πολιτισμό μας και να βρισκόμαστε τώρα σε αυτή την κατάσταση απόγνωσης; Τεράστιο σοκ για όλους!», λέει οργισμένα και εξηγεί πως μέχρι σήμερα γινόταν έξω φρενών με τους διαδηλωτές επειδή δεν μπορούσε να φτάσει στον προορισμό της, όμως πλέον «Τώρα δεν αντιδρώ. Λέω «άραγε τι άλλη φωνή έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι». Ναι είναι ακρότητα να μην αφήνεις τα κρουαζιερόπλοια να δέσουν στα λιμάνια, αλλά είναι άσχετο αυτό με το να μπορείς να φωνάξεις, να ουρλιάξεις «μη με αδικείτε άλλο». Οι άνθρωποι ενώνουν τις φωνές τους γιατί κανείς δεν τους ακούει».

Η Κάτια Δανδουλάκη δεν είναι σίγουρα αυτό που λέμε «κοσμική»: Κοινωνική, ναι «πολύ. Κοσμική δεν είμαι. Βαριέμαι. Τα μεγάλα πάρτι με κουράζουν… Δεν μπορώ τον πολύ κόσμο, ούτε στην λύπη, ούτε στην χαρά…».

Παραπαίει ποτέ; «Πολλές φορές. Τόσες φορές έκανα να πέσω και όχι και πάλι και ξανά!... Για έξι χρόνια έλεγα «χάνομαι και χάνομαι»… Μια ανασφάλεια είχα πάντα στην ψυχή μου: να μην χάσω τους ανθρώπους μου. Ο πατέρας μου έφυγε, μου άφησε ένα τεράστιο κενό. Δεν καλύφθηκε. Μετά αρρώστησε η μητέρα μου, βυθίστηκε σε ένα χάσιμο νου δεκατέσσερα χρόνια. Την χάνω. Και μετά; Χάνω τον Μάριο. Εδώ, λοιπόν, πήγα να χάσω και την ψυχή μου… Τώρα λέω «τα έχω περάσει όλα. Τι άλλο;» Είμαι στο απυρόβλητο. Αφού επέζησα από τον πόνο και από αυτή την διάλυση τι άλλο να μου συμβεί;», λέει και προσθέτει: «Η ζωή μου τα έδωσε όλα. Κάποια στιγμή τέλειωσαν. Αλίμονο. Ποιοι είμαστε εμείς να απαιτούμε την αιωνιότητα! Και μόνο που αγγίξαμε την ευτυχία, για όσο την αγγίξαμε, είμαστε ευγνώμονες». Έτσι, απλά…

Πηγή: Down Town

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...