Ο άγνωστος Γόλγοθας της Τζούλι Μασίνο

Τον δικό της... Γολγοθά ανεβαίνει η Τζούλι Μασίνο. Ενας «σταυρός μαρτυρίου» που σηκώνει με θάρρος, δύναμη, τεράστια υπομονή και βαθιά πίστη. Η γλυκιά τραγουδίστρια, δασκάλα φωνητικής και κριτής μουσικών realities -όπως ήταν παλιότερα το «Fame Story» και τώρα το «Ζαμανφού»- αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με την υγεία της, αλλά δεν το βάζει κάτω... Για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά της στην «Espresso» και- σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης- μιλάει ανοιχτά για όλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.

«Καλύτερα να με ρωτήσεις τι πρόβλημα δεν έχω αντιμετωπίσει, γιατί σε ό,τι αφορά την υγεία μου έχω περάσει τα... πάνδεινα!» μας λέει με το γνώριμο χαμόγελο της αισιοδοξίας που τη χαρακτηρίζει πάντα. «Ολη μου τη ζωή είχα προβλήματα υγείας με εγχειρήσεις και φρικτούς πόνους. Λίγο πριν πάω στο "Fame story" οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν επτά εγχειρήσεις. Εχω κάνει εγχειρήσεις στο στήθος, στην κοιλιακή χώρα και αλλού, με το πρόβλημα πάντα ότι έχω κακοήθεις όγκους. Ευτυχώς όμως, στο τέλος η βιοψία δείχνει ότι δεν ήταν κακοήθεις... Είναι απίστευτο αυτό που μου συμβαίνει, αλλά μάλλον είμαι ευλογημένη, γιατί πάντα ο Θεός είναι μαζί μου!»

Πριν από μερικούς μήνες -όπου βρισκόταν στην Κύπρο συμμετέχοντας ως κριτής σε τοπικό μουσικό ριάλιτι- η Τζούλι Μασίνο είχε ένα ατύχημα. Ενα βράδυ πήγε να επισκεφτεί τον φίλο της Κωνσταντίνο Χριστοφόρου στο κέντρο όπου εμφανιζόταν και ανεβαίνοντας στην πίστα -για να τραγουδήσει κι εκείνη ένα τραγούδι- γλίστρησε και έπεσε... Αποτέλεσμα να σπάσει το πόδι της, να υποστεί σοβαρό πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη και να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα καθηλωμένη στο κρεβάτι. Από την Κύπρο στην Αθήνα μεταφέρθηκε σε αναπηρικό καρότσι με φρικτούς πόνους.

«Ολες τις γιορτές των Χριστουγέννων της πέρασα στο κρεβάτι με κλάματα από αφόρητους πόνους. Και τώρα ακόμα πονάω, γιατί δεν έχω αναρρώσει πλήρως. Οταν συνέβη το ατύχημα όλοι πίστευαν ότι θα μείνω ανάπηρη. Είναι θαύμα πως μπορώ και σηκώνομαι και περπατάω. Δεν μπορώ ακόμα να ανέβω τις σκάλες, αλλά είμαι αισιόδοξη, γιατί μπορώ δειλά-δειλά και περπατάω. Ας είναι καλά οι δύο οστεοαπαθητικοί γιατροί -ο ένας στην Κύπρο και ο άλλος στην Ελλάδα- που με έχουν αναλάβει. Για να καταλάβεις πόσο άσχημο ήταν αυτό το χτύπημα, θα σου πω ότι έχω... κοντύνει τρεις πόντους...»