Τι αποκαλύπτει ο ίδιος
Ο Ορέστης Τζιόβας φέτος είναι τόσο στριμωγμένος οικονομικά –όπως βέβαια και άλλα 10.000.000 Έλληνες- ώστε αποφάσισε, εκτός από το θέατρο, να κάνει και μια δεύτερη δουλειά.
Τις ώρες που δεν υποδύεται τον εγγονό της Άννας Παναγιωτοπούλου, έναν πυγμάχο-λαμόγιο στο έργο «Ωχ! Τι κόσμος, γιαγιά!», είναι σερβιτόρος σε ένα πολύ συμπαθητικό αθηναϊκό στέκι.
«Δεν θέλω να μιλάω γι' αυτό», λέει στη real. «Νιώθω περίεργα και μπερδεμένος. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Αν αρνηθώ να αναφερθώ στη δουλειά του σερβιτόρου που θα κάνω, θα πουν πως είμαι κομπλεξικός. Αν αρχίσω να μιλάω, θα με βγάλουν λαϊκιστή. Το θάψιμο δεν το γλιτώνω! Ε, όχι δεν το παίζω παιδί του λαού! Φέτος, έπρεπε πραγματικά να βρω μια δεύτερη δουλειά, αφού μένω σ' ένα σπίτι που πρέπει να το πληρώνω, έχω ένα ψυγείο να γεμίσω, μια σειρά από λογαριασμούς και έσοδα που δεν φτάνουν για να προχωρήσω. Το καλό είναι πως ποτέ δεν ήμουν από τους τύπους που κάθονται και αράζουν. Αντίθετα, ήθελα πάντα να υπάρχει κάτι στη ζωή μου που να με κρατάει απασχολημένο, αλλιώς θα μπορούσα να πάθω μέχρι και κατάθλιψη».
Ο Ορέστης Τζιόβας φέτος είναι τόσο στριμωγμένος οικονομικά –όπως βέβαια και άλλα 10.000.000 Έλληνες- ώστε αποφάσισε, εκτός από το θέατρο, να κάνει και μια δεύτερη δουλειά.
Τις ώρες που δεν υποδύεται τον εγγονό της Άννας Παναγιωτοπούλου, έναν πυγμάχο-λαμόγιο στο έργο «Ωχ! Τι κόσμος, γιαγιά!», είναι σερβιτόρος σε ένα πολύ συμπαθητικό αθηναϊκό στέκι.
«Δεν θέλω να μιλάω γι' αυτό», λέει στη real. «Νιώθω περίεργα και μπερδεμένος. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Αν αρνηθώ να αναφερθώ στη δουλειά του σερβιτόρου που θα κάνω, θα πουν πως είμαι κομπλεξικός. Αν αρχίσω να μιλάω, θα με βγάλουν λαϊκιστή. Το θάψιμο δεν το γλιτώνω! Ε, όχι δεν το παίζω παιδί του λαού! Φέτος, έπρεπε πραγματικά να βρω μια δεύτερη δουλειά, αφού μένω σ' ένα σπίτι που πρέπει να το πληρώνω, έχω ένα ψυγείο να γεμίσω, μια σειρά από λογαριασμούς και έσοδα που δεν φτάνουν για να προχωρήσω. Το καλό είναι πως ποτέ δεν ήμουν από τους τύπους που κάθονται και αράζουν. Αντίθετα, ήθελα πάντα να υπάρχει κάτι στη ζωή μου που να με κρατάει απασχολημένο, αλλιώς θα μπορούσα να πάθω μέχρι και κατάθλιψη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...