Ο θάνατος της αδελφής της από καρκίνο και τα σημάδια που άφησε στη ζωή της, οι στιγμές που την ένιωθε δίπλα της, η επιλογή της να γίνει ανύπαντρη μητέρα, ο ρατσισμός που βίωσε, τα πολύ δύσκολα τελευταία δύο χρόνια της ζωής της, ο κίνδυνος να βρεθεί η οικογένεια της στον δρόμο, το… θαύμα που έζησε, τα τάματα που έκανε, τα δυνατά χαρτιά που πέταξε στην καριέρα της, ο μεγάλος έρωτας και η κόρη της που υπεραγαπά. Η Πέννυ Σταθάκη στην πιο προσωπική της συνέντευξη μιλάει για όλα!
- Είκοσι χρόνια στο θέατρο. Είναι περισσότερες οι καλές από τις κακές στιγμές; Εζησα μια συμβατή πορεία επαγγελματικά στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση και στο θέατρο. Πάντα έκανα αυτό που ήθελα. Οι επαγγελματικές δραστηριότητές μου δεν ήταν αγκομαχητό. Οταν αυτό συνέβη στο ραδιόφωνο, το άφησα. Εγκαταλείπω τις εστίες, όταν με κουράζουν.
- Είναι εύκολο αυτό;
Δεν είναι εύκολο. Εχει ψυχικό και οικονομικό κόστος, γιατί δεν μπορείς να αφήνεις μια επαγγελματική δραστηριότητα που χτίζεις χρόνια. Ομως, έχει μια ψυχική απελευθέρωση.
- Υπήρξαν φορές που καταπιεστήκατε στην πορεία σας;Λίγες φορές έχω καταπιεστεί, κυρίως στο θέατρο, γιατί βρίσκεσαι με ανθρώπους που δεν τους επιλέγεις εσύ αλλά ο επιχειρηματίας και ο σκηνοθέτης.
- Δεχθήκατε ανταγωνισμό; Ερήμην μου, ναι. Εφτασα τρεις φορές σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεόραση και βρέθηκε κάποιος άλλος στη θέση μου, ενώ είχα περάσει από οντισιόν, με είχε επιλέξει ο σκηνοθέτης και οι συγγραφείς. Δεν παρέδωσα όμως σάρκα και οστά…
«ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΠΟΡΝΕΙΑ»
- Εννοείτε ότι από τους υπόλοιπους χρησιμοποιήθηκαν άλλα μέσα;Εγώ το λέω «συγκαλυμμένη πορνεία». Οπως λέει άλλωστε και ο Κούντερα, «η συγκαλυμμένη πορνεία, πνευματική ή σωματική, είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος».
- Τι κάνατε τότε;Συνέχισα. Από πιτσιρίκα είχα μέτρο. Δεν μπαίνω στο γρανάζι του άλλου. Μένω πίσω και ανασυντάσσομαι για να ξεκινήσω κάτι καινούργιο.
* Περάσατε δύσκολα στη ζωή σας;
Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Ολοι νομίζω περνάμε κάποια στάδια στη ζωή μας, όπου καλούμαστε να υπερβούμε τις δυνατότητές μας.
- Πείτε μου μια δύσκολη στιγμή σας...Οταν ήμουν έγκυος και κλήθηκα να αποφασίσω αν θα κρατήσω το παιδί μόνη μου ως μονογονεϊκή οικογένεια. Επρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω με μια άλλη ζωή, γιατί ήμουν και παραμένω ανύπαντρη. Δόξα τω Θεώ, έπραξα κατά συνείδηση.
- Πώς ήταν εκείνη η περίοδος για σας;Τη θυμάμαι σαν εφιάλτη… Ενιωθα σαν να ήμουν δεκατεσσάρων ετών. Κουβάλαγα στο σώμα μου μια άλλη ψυχή… Δεν ήθελα να κάνω έκτρωση. Η κόρη μου είναι ο καλός μου άγγελος και είμαι απόλυτα ευτυχισμένη από την ημέρα που την έφερα στη ζωή.
- Πώς νιώθατε έχοντας την ευθύνη ενός ανθρώπου που ερχόταν;Ενιωθα ανυπεράσπιστη. Οσο κι αν φαίνεται περίεργο, ακόμα και στην Ελλάδα του 2012 υπάρχει ρατσισμός απέναντι στις ανύπαντρες μητέρες.
- Βιώσατε ρατσισμό; Οχι από συναδέλφους από τον καλλιτεχνικό χώρο αλλά στο σχολείο, το νηπιαγωγείο, το ΙΚΑ, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις τράπεζες, στη σπιτονοικοκυρά μου. Παντού σε κοιτάνε καχύποπτα.
- Εχετε κλάψει στη ζωή σας;Εχω κλάψει πάρα πολύ για τις αποφάσεις μου.
- Μου κάνει εντύπωση που το λέτε, επειδή φαίνεστε πολύ δυνατός άνθρωπος!Εχω κλάψει για δικά μου αδιέξοδα. Ημουν ανήσυχο υπαρξιακά άτομο και δύσκολα μπορούσαν να καταλάβουν ότι μια ξανθιά με πλούσιο στήθος μπορεί να είναι ευαίσθητη... Πολλές φορές ανέλυα ακόμα και φράσεις άλλων που με πλήγωναν. Είμαι υπερβολικά ευαίσθητη από γεγονότα που έτυχαν. Πρώτη φορά έκλαψα στη ζωή μου σε ηλικία επτά χρόνων, όταν έχασα τη μικρή μου αδελφή. Ηταν ένα χρόνο μικρότερη. Πέθανε δίπλα μου από υπερβολική αιμορραγία από τη μύτη της. Είχε καρκίνο. Οι γονείς την έφερναν πολύ συχνά στην Αθήνα προκειμένου να της κάνουν μεταγγίσεις και παρακεντήσεις στο Παίδων. Τότε οι γιατροί έκαναν ακόμα πειράματα στα παιδιά με μεσογειακή αναιμία. Κοιμόμασταν μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Κάθε φορά που αιμορραγούσε την έπαιρναν και την έφερναν στην Αθήνα, γιατί εμείς μεγαλώσαμε στη Λακωνία. Οταν πέθανε, είχε τη μεγαλύτερη αιμορραγία. Πλημμύρησε από αίμα και ξεψύχησε στο μαξιλάρι δίπλα μου. Αυτό με σημάδεψε σε όλη μου τη ζωή. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που η μάνα αναζητούσε το χαμένο παιδί της για πολλά χρόνια, μέχρι να γεννήσει τα τρία αδέλφια μου και να επέλθει μια σχετική ισορροπία στην οικογένεια. Ενιωθα υπεύθυνη, επειδή ήμουν η μεγαλύτερη...
- Αισθανόσασταν δηλαδή ευθύνη για τον θάνατο της αδελφής σας;Ναι, αισθανόμουν ευθύνη επειδή παρέμεινα εγώ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ επίσης το μανιάτικο μοιρολόι. Ακόμα το έχω στ’ αφτιά μου. Με έχει σημαδέψει!
- Γνωρίζατε ότι η αδελφή σας ήταν άρρωστη;Ηξερα ό,τι μου έλεγαν. Δεν γνώριζα τι αρρώστια είναι. Ενα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι ο καρκίνος.
- Υπήρξαν στιγμές που αισθανόσασταν ότι βρισκόταν δίπλα σας;Είχα έντονο δέσιμο μαζί της. Πολλές φορές αισθανόμουν ότι με καθοδηγούσε. Αυτό σταμάτησε να συμβαίνει όταν γεννήθηκε η κόρη μου. Οταν την ακούμπησαν πάνω μου και είδα τα μάτια της, ήταν ίδια με της αδελφής μου.
- Πώς νιώσατε τότε;Ενιωσα ότι μια ψυχή που φεύγει ξαναγεννιέται και σου δίνει μηνύματα…
- Φαντάζομαι ότι για τη μητέρα σας ήταν επίσης τραγικό συμβάν.Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από εκείνον της μάνας που χάνει το παιδί της. Αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να το αναλύσω. Είναι ο μεγαλύτερος. Για όλα υπάρχει θεραπεία. Αυτό δεν θεραπεύεται ποτέ. Η μητέρα μου είναι ένας υπέροχος και απίστευτα δοτικός και αληθινός άνθρωπος που στήριξε την οικογένεια και της οφείλω πολλά.
«Στις δύσκολες φάσεις αναζητώ την ηρεμία στα μοναστήρια»
- Υπήρξε στιγμή που φτάσατε σε αδιέξοδο στη ζωή σας;Με τον θάνατο του πατέρα μου πρόσφατα, όταν κληθήκαμε να υπάρξουμε και σαν οικογένεια. Δεν ήταν μόνο το γεγονός της απώλειας του ανθρώπου μας. Βρεθήκαμε σε μια κατάσταση που, ενώ ήταν όλα τακτοποιημένα στη ζωή μας και υπήρχε μια οικονομική επιφάνεια, φτάσαμε κυριολεκτικά λίγο πριν από τον δρόμο. Εκεί μας σταμάτησε το χέρι του Θεού! Μόλις πέθανε ο πατέρας μου, την οικογενειακή επιχείρηση που έχουμε, το πρατήριο καυσίμων, τη διεκδικούσαν εταιρείες, δικηγόροι και τράπεζες. Παίξανε πάνω μας τέτοιο παιχνίδι με πληρωμένους δικηγόρους προκειμένου να αρπάξουν την περιουσία μας. Περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα. Αναγκάστηκα να αφήσω τη δουλειά μου στο θέατρο και το ραδιόφωνο, για να στηρίξω τους δικούς μου που ζουν στη Σπάρτη. Ουσιαστικά, αισθάνομαι ότι σωθήκαμε από θαύμα. Πιστεύω πολύ στην Παναγία, στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Ταξιάρχη, στον Αγιο Πατάπιο και στον Οσιο Εφραίμ. Γύρναγα τα μοναστήρια και ζητούσα βοήθεια για να μη χάσουμε το βιος μας.
- Ηταν άλλοι άνθρωποι δίπλα σας;Ολη η τοπική κοινωνία στο Γεράκι Λακωνίας, και τους ευχαριστώ πολύ. Εμαθα δύο πράγματα όμως από εκείνη την περίοδο: ότι από τη μια στιγμή στην άλλη μπορείς να κινδυνέψεις να βρεθείς στον δρόμο και πως, όταν έχεις αγαθά, κάποιος θα καραδοκεί τον θάνατό σου. Αυτό είναι νόμος στη ζωή.
- Μου έκανε εντύπωση ότι πηγαίνατε σε μοναστήρια παρακαλώντας για ένα θαύμα...Και βίωσα το θαύμα, γιατί ήμουν σε τραγική κατάσταση. Καθ’ όλη την πορεία της ζωής μου πήγαινα σε μοναστήρια. Επειδή μεγάλωσα στο Γεράκι, που είναι περιστοιχισμένο με βυζαντινές εκκλησίες, έμαθα στις δύσκολες φάσεις της ζωής μου να αναζητώ ηρεμία στις εκκλησίες και στα μοναστήρια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μεγάλωσα με καθωσπρεπισμό. Ημουν και είμαι άναρχη στις ιδέες και στη ζωή μου.
- Φτάσατε στο όριο τότε να μην έχετε καν τα αναγκαία;Τροφή πάντα είχα. Ο μεγάλος μου εφιάλτης δεν είναι να μείνω χωρίς δουλειά για μία σεζόν, να μην έχω να φάω, αλλά μην τυχόν και δεν έχω στέγη. Επειδή συζητώ με πολύ κόσμο, αυτή νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη φοβία του Ελληνα: μη μείνει άστεγος. Μας μεγάλωσαν με τη φράση «να έχεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου»...
«Θα μπορούσα να ήμουν μια “ευτυχισμένη” κυρία που θα έκανε φιλανθρωπικά γκαλά»
- Αλλάζω θέμα. Βιώσατε σεξουαλική παρενόχληση στην πορεία σας; Οχι, δεν το άφηνα να συμβεί.
- Ζήσατε τον μεγάλο έρωτα στη ζωή σας;Δεν έζησα τον μεγάλο έρωτα παρά μόνο στην παιδική μου ηλικία και αυτός ήταν πλατωνικός. Βέβαια, έγινα στόχος σημαντικών προσωπικοτήτων. Εχω πετάξει πάρα πολύ καλά χαρτιά στη ζωή μου. Τώρα, αν με ρωτάς, έχω αναθεωρήσει. Καλές οι σπουδές, καλή η επαγγελματική σταδιοδρομία με ήθος, αλλά και το καλό χαρτί βοηθάει…
- Σας προσέγγισαν δηλαδή σημαντικοί άνθρωποι που θα σας άνοιγαν ακόμα και πόρτες;Οχι πόρτες. Κρατούσαν τα κλειδιά και μου έλεγαν «πέρνα τώρα». Αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να είμαι μια «ευτυχισμένη» γυναίκα που θα έκανε φιλανθρωπικά γκαλά για να υπάρχει στα media, μια προσωπικότητα στον επιχειρηματικό κόσμο ή ακόμα και ένα καλό όνομα που παίζει στην τηλεόραση. Τα άφησα. Μάλιστα, είχα και ένα κρυφό ειδύλλιο με σπουδαίο πρόσωπο της showbiz και σταμάτησα την είδηση στο μοντάζ πριν βγει.
- Γιατί τη σταματήσατε;Γιατί για μένα ήταν ιεροσυλία να παραβιάζεται η προσωπική μου ζωή.
- Κλείνοντας, τι σας λείπει σήμερα; Το να κάνω όνειρα για το αύριο, γιατί ζούμε πια σε τρομακτικά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΙΤΣΑΣ/ΕΣΠΡΕΣΣΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι απαραίτητα, αρκεί να μην είναι υβριστικά ή διαφημιστικά...